Inmiddels ben ik al weer een half jaar thuisblijfmama! Terwijl ik het opschrijf kan ik het bijna niet geloven. Een half jaar al weer? Waar blijft de tijd?
Tijd voor een terugblik en update!
Ik stopte met werken net voor de zomervakantie van Sanne. Voor wie het niet weet: Ik werkte in de zorg. Was ambulant begeleidster bij mensen met een licht verstandelijke berperking.
Gelijk was daar toen die vakantie van 6 weken lang. Natuurlijk is deze vakantie voornamelijk voor de kids. Voor mama’s is het gewoon 6 weken bikkelen! Zeg maar dag tegen rust in huis, even iets voor jezelf doen en dat soort dingen. Dus had ik niet echt het gevoel dat ik nou meer tijd had gekregen doordat ik niet meer werkte.
Manlief had ook 3 weken vakantie en dus trokken we er lekker op uit. En zo voelde het voor mij of ik vakantie had en daarna weer zou gaan werken.
Toen Sanne weer naar school ging besefte ik pas goed dat ik nu echt helemaal thuis was. Ik ging het huishouden veel meer verdelen over de week en dat beviel gelijk erg goed. Doe ik nu nog steeds zo! Het is ook zo lekker dat ik nu tijd heb om met een vriendin af te spreken zonder gelijk in de stress te schieten over wanneer ik dan het huishouden moet doen. Dat schuift dan gewoon een dagje op. Prima.
Ik heb echt zoveel respect voor moeders die het werken en zorgen goed kunnen combineren! Want die zijn er genoeg! Vrouwen die er fris en fruitig uitzien, een mooie carierre hebben en ook heel goed moederen. Knap als je al die ballen in de lucht kunt houden! Zo lijkt het tenminste.
Ik kon het niet. Echt, ik heb het geprobeerd. Met alleen Sanne ging het nog aardig. Met 2 kids ging het steeds minder goed met mij. Steeds waren het van die golfbewegingen. Soms had ik weken dat het op het werk allemaal erg lekker liep en ik er heel veel energie van kreeg. Dan ervoer ik het werken en zorgen als goed te combineren. Maar regelmatig zag ik het allemaal helemaal niet zitten. Dan moest ik wéér terug komen voor een vergadering of extra cursus. En voor een vergadering van 2 uur ben je echt de hele morgen kwijt. Want dochter(s) weg brengen naar opa en oma, auto regelen (Joost had onze auto mee) en na de vergadering alles weer vice versa.
En dan nog al die veranderingen in de zorg. Natuurlijk moest en zou ik van alles op de hoogte blijven. Jep, perfectionistisch. En met mijn contract van 10 uur lukte dat natuurlijk niet. De diensten zaten bomvol met afspraken bij cliënten. Dan is er nog het administratieve deel van het werk. Nou, ik was blij als ik dat weer bijgewerkt kreeg in mijn werkuren. Laat staan dat ik dan nog eens kon inlezen in vakliteratuur, cursussen kon voorbereiden, zorgen dat ik iets zinnigs op de vergadering uitkraamde, verdiepen in nieuwe programma’s op de computer ect. Dat ik het niet bij kon houden gaf veel stress. Meer nog dan het werk zelf eigenlijk. Want het bezoeken van cliënten deed ik ontzettend graag. Maar alles er om heen brak me uiteindelijk op.
Dat ik mijn baan op kon zeggen kwam net op tijd. Ik weet zeker dat als ik nog een paar maanden doorgelopen had ik overspannen geraakt was. Het was nu op het nippertje. Echt genieten van de eerste maanden vrij zijn kon ik niet echt. Ik was kapot. De zomervakantie was een flinke uitdaging. Daarna krabbelde ik langzaam op tot waar ik nu ben.
En nu voel ik me zoveel beter! Ik was altijd echt helemaal op ’s avonds. Kon gerust om 18.30u met de meisjes tegelijk naar bed. En natuurlijk ben ik het nu ’s avonds ook nog wel goed zat. Maar niet meer zo erg als toen.
Ik dacht altijd dat ik gewoon heel weinig energie had. Dat ik niet zoveel aan kon. Nu zie ik dat ik meer en meer mijn energie weer terug krijg. Het is dus niet zo dat ik niks kan! Het werk heeft me al die jaren teveel energie gekost. Ik ging als het kon (als Sanne op school was en Manon op bed) na de lunch ook vaak een uurtje slapen. Dan hield ik het ’s avonds beter vol. En evengoed ging ik dan om 22.00uur weer naar bed. Nu is dat niet meer nodig. Wel pak ik even een rustmoment nadat ik Sanne naar school gebracht heb en Manon naar bed. Maar dat is niet meer dan logisch. Even me- time zodat ik er die middag weer tegenaan kan.
Ik voel me een stuk beter nu ik thuisblijfmama ben. Ik doe niet eens heel veel andere dingen als toen ik nog werkte maar het is rustiger in mijn hoofd. Ik kan de kinderen over het algemeen nu ook veel beter hebben. Heb meer geduld en rust om met hen te spelen, iets nog 10 keer uit te leggen, ze te corrigeren en dat soort dingen.
Romantiseren doe ik het thuisblijfmama zijn absoluut niet. Het is best pittig nu de meisjes in een fase zitten waarin ze niet altijd goed samen kunnen spelen (lees ruzie maken, duwen, knijpen, gillen ect).
Maar hey, het is mijn taak om ze daarin goed te begeleiden. En ik kan me daar nu 100% voor geven. En dat geeft heel veel rust!
Liefs,
Julia
Hier al aantal jaar thuisblijfmama, zo gegroeid was niet gepland. Vind het mooi wat je zegt en het is een voorrecht om er zo te mogen zijn voor m’n gezin. Ik herken me alleen helaas niet zo erg in meer geduld en meer kunnen hebben. Ben moe, oudste erg dwars en kan dan juist weinig hebben, omdat ik ze altijd om me heen heb (en ook geen Fam in de buurt om ze ff te droppen). Merk steeds meer dat het ook belangrijk is soms even weg te zijn om daarna weer alle geduld en energie te kunnen opbrengen.
Misschien ook mensen die deze andere kant herkennen?hoe doen jullie dat?
En Julia, dappere keuze en super dat zo bevalt! Heb je blogs pas ontdekt en vindt ze super. Sluiten mooi aan bij ons
O joh! Je bent niet de enige die ook moe is en geen geduld heeft hoor! Het is echt niet zo dat ik altijd geduld heb. Manon is behoorlijk moeilijk nu ze niet meer ’s middags slaapt. En dan wordt mijn geduld heel erg op de proef gesteld. Dus ik snap best wat je bedoeld. Als ik hier zo’n ‘gezellige’ dag heb dan legt Joost de kids op bed. Kom ik alleen nog om mee te bidden/zingen en een kus te geven. Ik heb ze dan al genoeg gezien die dag en hij natuurlijk nog helemaal niet. Op tijd naar bed helpt voor mij ook goed. Als ik moe ben is alles 10x erger. En iets leuks doen voor mezelf ’s avonds werkt ook goed! Heb ik echt nodig om bij te tanken. En ff weg idd ook. Maar dat is best lastig als je geen familie in je buurt hebt wonen! Ik ruil de kids ook wel eens met de buurvrouw (oké dit klinkt heel raar:)). Haar oudste speelt dan bij ons en mijn jongste bij haar of andersom. Dat werkt vaak ook heel goed. Misschien heb jij ook een vriendin of buurvrouw waar je dat mee kunt doen? Met anderen spelen ze toch anders dan met hun eigen zusje. Succes! En ik bedenk bij alles: Het is een fase en gaat weer over!
En ken trouwens meerdere mensen die deze maand stoppen met werken omdat combi te zwaar valt.
Je hebt een mooie en eerlijke terugblik gegeven. Weliswaar ben ik werkende moeder (20 uur) maar ik herken me wel in je verhaal. In de zomerperiode zorg ik dat ik zoveel mogelijk los ben van het werk en dan voel ik me ook ontspannen, krijg veel meer energie en heb meer geduld. Mijn ervaring is ook dat werken veel meer omvat dan allee het aantal uren waarvoor je in dienst bent. Er komen heel wat sociale verplichtingen bij kijken; feestjes, bijeenkomsten, uitjes, vergaderingen. Dat gaat allemaal buiten werktijd om. Voor velen is werken voor de sociale contacten, maar ik merk dat ik daar vaak niet zo’n behoefte aan heb. Ik heb al mijn uren nodig om het werk af te krijgen.
En het steeds switchen tussen thuis en werk vind ik ook niet ideaal.
Toch zou ik stoppen met werken niet zo snel doen. Financieel is het toch een groot gat dat overbrugt moet worden en de zekerheid weegt toch nog net even zwaarder.
Overigens vind ik het gehamer van de overheid op werk voor vrouwen nogal overdreven. Het leven is niet een rechte lijn. Er zijn zoveel verschillende momenten en elk moment behoeft zijn eigen invulling.
Anita Willems onlangs geplaatst…Wat zit er in…..gedroogde cranberry s? + een recept
Herkenbaar dat werk meer is dan het aantal uren op contract! Soms leuke bijkomstigheden maar soms ook minder leuk. Ik snap je overweging qua financiën. Maar als je je werk graag doet en je het goed kunt combineren dan is het geen probleem toch?
Fijn dat het zo kon en dat je weer goed voelt. Zoveel beter voor het gezin! Hoor het om me heen ook dat het veel zwaar valt.
Volgend jaar maart verwachten wij de tweede. Ik heb het zo kunnen regelen dat ik van 12 naar 7 uur kan in de week. Daar ben ik ook al zo blij mee, heb makkelijk werk en verder geen vergaderingen o.i.d.
Het gaat nu goed (eerste jaar vond ik erg moeilijk om haar weg te brengen) maar volgend jaar gaat Jasmijn ook naar school en hoe we het moesten gaan regelen met kinderopvang enzo dat was erg lastig (en duur). Helaas woont oma te ver weg om op te passen. Nu kan ik haar dan gewoon zelf naar school brengen en ophalen en m’n man is ’s avonds thuis. Ik kan nu twee avondjes gaan werken, er kan een auto uit en geen kinderopvang meer nodig. Ook voor de baby veel fijner dat ik meer thuis ben, zeker in combinatie met borstvoeding, tussendoor kolven vond ik ook niet zo fijn.
Helemaal stoppen vonden wij belastingtechnisch niet slim/haalbaar. M’n man zou dan eenverdiener worden en dan ga je (nog) meer belasting betalen. Er valt dan al een stukje inkomen weg en netto zou hij minder over gaan houden als nu.
Fijne dag!
Groetjes Anita
Hoi Anita,
Wat fijn dat je minder kunt gaan werken! Wat een positieve veranderingen voor jullie! Heerlijk dat er een auto uit kan. Dat bespaart veel geld. En belastingtechnisch is stoppen inderdaad helemaal niet gunstig. Zeker met al die nieuwe regelingen van tegenwoordig. We zien wel hoe het loopt
Heel herkenbaar. Ik kan het ook niet, werken én zorgen. Ik ben blij dat de mogelijkheid er is om thuis bij de kinderen te blijven. Dat geeft zoveel rust, ook in het gezin.
Carolien onlangs geplaatst…Het is zo ver!!
Hier intussen alweer bijna 9 jaar thuismama, tjonge, wat vliegt de tijd. Bevalt het nog steeds? Ja, heel erg. Ik heb een goede sociale cirkel, héél belangrijk!!! En ik ben een echte stiltegenieter.
Toen de oudste twee 3 en 1 waren, heb ik een heel moeilijk jaar gehad, pas toen de oudste naar school ging en we niet allemaal meer zo op elkaars lip (en vuist) zaten, ging het beter.
Ik geniet heel erg van mijn tijd, de tijd die ik echt voor mezelf mag invullen, naast het huishouden en de kids. Van vakanties raak ik ook helemaal van de rel.
Heel goed dat je de beslissing hebt genomen en ook erg fijn dat het mogelijk is.
Fijn dat het bij jou ook zo goed gaat!
Wat een eerlijke terugblik. En wat fijn vooral als je achteraf kan zeggen dat het goed is zo. Ik begrijp ook heel goed dat de hectiek je uiteindelijk opbreekt. Het zijn juist al die extra dingen die voor de onrust zorgen. Toch begrijp ik Sterre ook helemaal. Dat herken ik ook. Ik heb altijd naast mijn gezin 1 of 2 dagen gewerkt, maar had het ook met genoegen opgegeven. Tot ik afgelopen jaar ander werk heb gekregen, voor maar één dag wat echt energie geeft. En wat ook mooi afgebakend is voor die ene dag. Nu ontdek ik dat het juist voor meer geduld en begrip zorgt voor mijn kids. Dus ik denk dat dat het wel heel belangrijk is of het werk je energie geeft of juist kost. En dat is voor iedere moeder anders.
Overigens zie ik ook steeds meer de waarde van het thuis er voor de kids er zijn in. Zo vaak heb ik onverwachts een goed gesprekje of merk je dat een kind wat sturing nodig heeft. Dan denk ik, als ik nu weg was had ik dit gemist en dat komt (de band met) mijn kind niet ten goede.
Alle moeders zegen in jullie zorgende/opvoedende taak!
Groetjes,
Gerda
Bedankt voor je reactie Gerda! Wat fijn dat je een baan hebt waarbij werk en gezin goed te combineren zijn!
Fijn dat je het zo positief ervaart! Ik las gisteren nog dat het echt de hoogste en voornaamste roeping is voor een vrouw om er te zijn voor haar man (zie Genesis, Eva) en haar kinderen en huis (Titus 2). Werken ernaast kan best, maar als het niet de plek inneemt die je man/kinderen horen te hebben. Dat vond ik mooi om te lezen! En ook mooi dat al die vrouwen die kiezen voor hun man en gezin er zoveel vrede over ervaren. Dat bevestigt het alleen maar!
Nou aan die roeping geeft ik graag gehoor :). Het thuis zijn bevalt jou ook goed volgens mij hé?
Wat fijn dat je keuze zo goed heeft uitgepakt! Ik herken wel iets in je verhaal, je bent continu bezig en veel gestress. Als zelfstandige kan ik mijn eigen tijd indelen, maar ik ben er nu ook achter dat ik dit niet alleen kan doen als mijn man thuis is of de kinderen slapen, dus hoewel het een lastige keuze was, gaan ze toch naar het Kdv volgende maand. Ik hoop dat ik daardoor wat meer mijn werkdagen kan afbakenen.
Groetjes, Doortje
Doortje onlangs geplaatst…Huishoudelijk; hulp of niet?!
Werken als zelfstandige klinkt natuurlijk heel leuk maar het lijkt mij ook best lastig. Als je het druk hebt zeg je toch niet snel nee tegen klanten. Ik hoop voor je dat je nu meer structuur kunt vinden in je werkdagen! Succes!
Mooi stukje, herkenbaar ook. Zeker als je kindjes nog klein zijn is het heel druk. Ben ook nog steeds thuisblijfmoeder maar inmiddels wel op zoek en druk met dingen buitenshuis.
Als ze groter worden krijg je meer tijd, en die heb ik niet meer allemaal nodig voor het huishouden. Maar terug gaan in de maatschappij is niet makkelijk na zoveel jaar.
Je bent al snel te oud en te duur.
Mijn verhaal lees je op mijn ‘over mij’stukje op mijn blog. Geniet van je tijd, het cliche is zo waar, tijd vliegt.
groetjes
tineke onlangs geplaatst…advent
Fijn een eerlijk mooi stukje! Merk in blogland toch dat er veel mooi weer gespeeld word.
Helaas ben ik heel depressief geworden. En dat is extra moeilijk met 3 kinderen om je heen. Dit kan ook gebeuren als thuisblijfmoeder..
Dank je wel. Joh wat heftig voor je! Natuurlijk kan dat ook gebeuren als thuisblijfmoeder! Het is niet zo dat je rustig aan kunt doen als moeder. Aan de ene kant is het fijn dat je voor je kinderen wel door moet gaan maar aan de andere kant lijkt het mij ook heel moeilijk om ze om je heen te hebben als je je depressief voelt. Ik wens je heel veel sterkte!!!
Wat ontzettend herkenbaar zeg! Ik ben sinds oktober van 14 uur naar 0 uur gegaan. En het geeft zoooooveel rust bij mezelf, de kinderen en in huis!
Fijn Elsbeth!