Lieve allemaal,

Het is half 10 ‘s avonds en om morgen de dag een beetje gezellig door te brengen is het de bedoeling dat ik over een half uur op bed lig :). Toch wil ik even een berichtje voor jullie schrijven.
Gewoon, rechtstreeks uit mijn hart, zonder al te veel spellingscontrole, SEO controle en andere ongein.

Onze kleine man is inmiddels bijna 5 maanden oud. Wat gaat de tijd hard! Tim is een ontzettend lief mannetje. Het is haast onbegrijpelijk dat hij er een half jaar geleden nog niet was! Wel in mijn buik natuurlijk maar knuffelen konden we hem toen nog niet.

De eerste hectische maanden zijn weer achter de rug. Hoewel we het voor de derde keer meemaakten overviel het me toch weer hoe heftig het is om enorm slaaptekort te hebben. Op de één of andere manier vergeet ik het toch steeds weer. Misschien maar goed ook!

Waar de meiden als baby al heel veel pit hadden is Tim heel relaxed. Erg fijn want als baby nummer drie moet hij zich aanpassen aan het schema van de dames. Wegbrengen/Ophalen van en naar school, zwemles, clubs en speelafspraakjes, Tim gaat mee. Gelukkig vindt hij alle aandacht die hij onderweg krijgt heel leuk. Hij geeft iedereen die z’n hoofd in de wagen steekt een brede smile. 🙂

Sanne en Manon zijn onverminderd gek op hun broertje. Ze helpen met badderen en spelen en kletsen veel met hem. Leuk om steeds meer interactie van zijn kant te zien!

Met mij gaat het ook goed. Ik voel me stukken beter nu ik weer hele nachten slaap. Slaaptekort is echt niks voor mij. Ik kan daar absoluut niet tegen. Nog steeds ga ik tussen de middag een half uurtje op de bank liggen. Zo’n powernapje zorgt ervoor dat ik ‘s avonds ook nog gezellig ben.

Het lukt me steeds beter om de zorg voor de kinderen (en man) te combineren met het huishouden, afspraken met vriendinnen en kerkelijke activiteiten. Langzaam maar zeker vinden we weer een ritme in de dag. Zulke dingen moet je natuurlijk nooit hardop zeggen want het ritme wat we nu hebben kan volgende week wel weer totaal anders zijn.

Ik vraag me echt af hoe ik ooit zoveel tijd voor het bloggen vrij kon maken voor ik zwanger werd. Maar natuurlijk moet ik niet vergeten dat een baby gewoon veel zorg en aandacht nodig heeft. Iets dat ik hem met alle liefde geef!

Mijn prioriteit ligt momenteel helemaal bij mijn gezin. Ik voel me daar goed bij. Het loopt lekker en ik ben blij dat ik er weer voor hen kan zijn. Tijdens de zwangerschap schoot ik voor mijn gevoel daarin tekort. Hoewel de kinderen dat helemaal niet zo ervaren hebben.

Nu ik aan het typen ben voel ik weer hoe enthousiast ik kan worden van het schrijven. Ik ga het ook zeker oppakken. Alleen wanneer weet ik niet. Het komt wel weer.

Ik wil jullie heel hartelijk bedanken voor de vele mailtjes en berichtjes die ik kreeg. Super lief! Het doet me echt goed.

Tot binnenkort!
Liefs,
Julia